مسلم است که هر کس نمی تواند طرف مشورت قرار گیرد زیرا گاه آنها نقاط ضعفی دارند که مشورت با آنها مایه بدبختی و عقب افتادگی است چنانکه علی علیه السلام می فرماید : با سه طایفه مشورت نکن .
 با افراد بخیل مشورت نکن زیرا از بخشش و کمک به دیگران باز می دارند و از فقر می ترسانند .
همچنین با افراد ترسو مشورت نکن زیرا آنها ترا از انجام کارهای مهم باز می دارند .
 و نیز با افراد حریص مشورت نکن که آنها برای جمع آوری ثروت و یا کسب مقام ستمگری را در نظر تو جلوه می دهند .

همانطور که در اسلام دستور موکد درباره مشورت کردن داده شده به افرادی که مورد مشورت قرار می گیرند نیز تاکید شده که از هیچگونه خیر خواهی فرو گذار نکنند و خیانت در مشورت یکی از گناهان بزرگ محسوب میشود حتی این حکم درباره غیر مسلمانان نیز ثابت است یعنی اگر انسان پیشنهاد مشورت را از غیرمسلمانی بپذیرد حق ندارد در مشورت نسبت به او خیانت کند و غیر از آنچه تشخیص میدهد به او اظهار نماید.
در رساله حقوق که از امام سجاد علی بن الحسین علیه السلام نقل شده آمده است :
حق کسی که از تو مشورت می خواهد این است که اگر عقیده و نظری داری در اختیار او بگذاری و اگر درباره آن کار چیزی نمی دانی او را به کسی راهنمائی کنی که میداند. و اما حق کسی که مشاور تو است این است که در آنچه با تو موافق نیست او را متهم نسازی

سید جلال متقی موسوی
:
 ـ نهج البلاغه فرمان مالک اشتر